در ایران هم حداقل از 6 تا 7 هزار سال قبل، گندم را می شناختند و به کشت آن روی آورده بودند. شواهد باستان شناسی، وجود گندم های 6 تا 7 هزارساله را در دامغان و تخت جمشید نشان می دهد. ” «امروزه وقتی سخن از 6 هزار سال تاریخ نان به میان می آید، در واقع منظور مصرف غلات به صورت اعم است.» 

 با ازدیاد جمعیت و گسترش یکجا نشینی که در هر منطقه و کشور، تاریخ متفاوتی دارد، پنج تا ده هزار سال پیش، ایجاد تقاضا در زمینه های مختلف نهایتاً با تقسیم کار مشاغل ایجاد و مراکز خدماتی در شهرها تأسیس گردید. با اینکه هنوز مردم تا می توانستند بیشتر کارها (حتی پخت نان) را هم خودشان انجام می دادند، ولی تقاضای مصرف منجر به ایجاد مغازه های نانوایی شد.

ایام خاص و پخت نان حجیم و نیمه حجیم

در ایران هم در هر منطقه از کشور یک یا چند نوع نان محلی پخت و ارائه و مصرف می گردید که بیشتر نان ها مسطح و نیمه حجیم بودند، در بیشتر مغازه های نانوایی نان های مسطح تولید می شد و پخت نان های حجیم و نیمه حجیم در ایام خاص و به مناسبت های مختلف، اعیاد ملی و مذهبی، تهیه و مصرف می گردید. (بیشتر هم در منازل این کار «تهیه نان» به وسیلۀ کدبانوی منزل انجام می پذیرفت) هنوز هم در بیشتر شهرها، مغازه های مختلفی هستند که نان های محلی منطقه را تولید و عرضه می نمایند، حتی با ورود ماشین آلات پخت نان حجیم، کارگاه هایی هم وجود دارند که با ماشین آلات جدید، نان و فتیر های محلی شهر و منطقه خود را تهیه و عرضه می نمایند