نان در صنعت ایران
بعد از ورود نان بلکی (ساندویچی) در حدود سال 1315 و نان معروف به نان آجری (نان سیلو) در زمان جنگ جهانی دوم حدود سال 1321 که توسط متفقین در سیلوی تهران راه اندازی گردید ، برای اولین بار توسط دولت ایران در سال 1336 کارخانه نان سیلوی تهران به عنوان کارخانه نان ماشینی شماره یک باز سازی با دستگاه های جدید تجهیز و راه اندازی گردید و به تولید نان تست در سطح انبوه و توزیع در سطح پایتخت پرداخت. در مرحله ای دیگر طی سال 1353 به دستور دولت وقت طرح جدید کارخانه های نان ماشینی با هدف بومی سازی نان های تولیدی به اجرا در آمد ، و نتیجه آن تا سال 1357 احداث 16 کارخانه در استان های تهران ، سیستان و بلوچستان ، کرمان ، هرمزگان ،ایلام ،و.. . بود. تولید این کارخانجات نان های بربری (نان نیمه حجیم ) نان تافتون ( نان مسطح ) و انواع نان اروپایی بود. همزمان در حال فرهنگ سازی و جاگیری تولیدات کارخانجات در سبد مصرفی مردم تلاش می شد. با پیروزی انقلاب بدون دلیل کارخانجات نان ماشینی به مرور رو به افول و تعطیلی نهاد وسرمایه ملی به هدر رفت و با این کارهم ازبرنامه پیشرفت در زمینه نان صنعتی عقب افتادیم و هم مجبور به شروع ازصفر شدیم.
در دهه دوم هفتاد صنعت نان چگونه توسعه یافت ؟
از نیمه دوم دهه هفتاد دولت مردان بر روند ایجاد و توسعه تولید نان صنعتی تأکید نموده و طی این سال‌ها « بیست و پنج سال » طرح های متنوعی را تصویب و شروع به اجرا کردند ،اما به علت های گوناگون مخصوصاً فرهنگ عمومی مردم و عدم ایجاد پیش زمینه « پیش آگاهی » مصرف کنندگان ،به ایجاد بستر مناسب برای نان سفره شدن ، تولیدات نان صنعتی دست نیافته و طرح های خود را با موفقیت به سرانجام نرساندند.
نگرش جدید چگونه است؟
بنابراین با نگرشی به ورود تولید نان های حجیم در دهۀ پنجاه و شصت خصوصاً در زمان کمبود نان و نیاز کشور به تولید جهت رفع هرگونه شائبه کمبود نان در زمان جنگ؛ هیچ برنامۀ مدونی برای فرهنگ سازی و آموزش همزمان ، تولیدات نان حجیم دیده نشد و همگی خوشحال بودیم که هر نوع نان که بخواهیم در کشور تولید و در دسترس است. ضمن اینکه به علل مختلف به جای اینکه تولید نان های حجیم و حتی سنتی را برای بالا بردن کیفیت به تولید صنعتی تبدیل کنم؛ به رشد بی رویه کارگاه های صنفی در سطح شهرها بسنده گردید ، حتی اینکه در حال حاضر هم هنوز مجوزهای متعددی حتی برای تولید نان های سنتی با روش سنتی « حرارت شعله مستقیم » صادر می گردد و هر روز در خیابان و کوچه های شهر شاهد باز شدن یک کارگاه صنفی سنتی تولید نان چه حجیم چه سنتی هستیم. شاید این پروسه هم باعث اشتغال به کار چند نفر و هم موجب رفع کمبود نان در محله ای باشد ولی چارۀ کار فقط در تولید انواع نان به روش صنعتی « بدون دخالت دست یا کمترین حد ممکن دخالت دست » بسته بندی و توزیع صحیح آن در سطح شهر و روستا است.
پیام بگذارید